Happy Pantherlily
WARNING: MAHABA TO. Gusto ko lang i-express ang nararamdaman ko. Di ko mailabas e HAHAHA.
First time ko magkaroon ng boyfriend na SERYOSO sa internet. Pero nagkita na kami sa convention. Kalaro ko sya sa isang online game. We lasted for two months. Pero di kami nagkita nung panahong kami pa. Nakipagbreak ako 2 days after my birthday. Napansin ko kasi na parang nanlalamig sya. Parang ganito.
First day: "I love love love love you so much! Ingat ka. Tawagan kita later!"
First week: "I love you. Ingat ka. Text kita later."
First month: "Ingat ka. Text kita later."
Second month: "Ingat."
Parang ganyan. Pero di exactly ganyan. So yun. Pangalanan nating "A". One year bago ako nakamove-on. Kasi nga sya yung una kong sineryoso. Nagka-gf sya 9 months after ng break-up namin. Masakit. SOBRA. At sinabi nya na mahal pa nya ako kahit may gf na sya. Kaya lang ayoko na talaga. Tinanggap ko na lang yung sakit.
July... May na-meet akong new guy. Barkada ng mga barkada ko. Pangalanan nating "B". So nagkatext kami. MU... Then, nanliligaw na nga sya. Then may isang conversation na dumurog sa puso ko.
Barkada ko: Kumusta na kayo?
B: Nagdadalawang isip nga ko e
Barkada ko: Hala. Bakit naman?
B: Daming babae sa paligid ko wahaha (may tawa pa talaga putek)
TUNG-UNU! Parang nag-shutdown yung puso ko. Kasi feeling ko masyado akong nagpadala. Siya yung unang nakahawak sa kamay ko. And I treasure that. Malaking factor talaga sa buhay ko yun bilang isang conservative na babae. Tapos biglang ganon. Di pala sya seryoso?
May dumating na isang guy. Nakatext ko sa clan ng online game. Sobrang sweet nya at nahulog ako. Pangalanan nating "C". Kakaiba talaga siya. Sobrang sweet nya. Yun ata talaga ang kahinaan ko. Yung naiiisip ko na parang, etong taong to, di ako iiwan neto. Then nung may get-together ang grupo namin sa online game (every month kasi may EB talaga kami), sinama namin sya kahit di namin sya kagrupo. Sinama namin para magkita na rin kame. That time kasi, kami na ni C.
Nung araw na yun, syempre mag-boyfriend kami. Hinahawakan nya kamay ko, niyayakap nya ko. Pero naiilang ako. gonk Dun ko na-realize na, di pa talaga ako ready sa relationship. Di talaga ako komportable. So a day after nung EB, nakipagkita ako and I decided to break up with him.
One day before ako nakipagbreak, yun nga yung araw na pauwi pa lang ako galing EB, nagsimba ako. Parang nag-aabang ako ng message kay Lord kung ano ba gagawin ko. Di ko mai-connect yung homily sa situation ko xd Kaya siguro sinasabi ni Lord na kaya ko i-solve to mag-isa haha. So yun.
Ngayon, alam kong di pa talaga ako ready. Kasi nga ganon yung nararamdaman ko. Ngayon meron na namang dumating, si "D". Siya yung pinagkuwentuhan ko tungkol sa nararamdaman ko kay C kung bakit ako nakipagbreak. Sa kanya ko nilabas na di talaga ako komportable sa ganon. Naiintindihan naman nya at natuwa pa sya saken kasi daw ang cute, di daw ako sanay sa pakikipag-boyfriend. Mabait sya. At masaya kausap. Kaya lang ayoko pa talaga. Di ko alam kung kailan ako magiging ready. Feeling ko nga after ko gum-raduate ayoko pa rin. Naiilang talaga ako. Nasanay siguro ako sa first serious boyfriend ko na sa internet lang, text, tawag, ganon. Kaya di ako sanay na in person. Sabi ni D, hihintayin nya ako hanggang maging ready ako. At kahit sa malayo sya nakatira, gagawa daw sya ng paraan. Sa North kasi sya, ako South.
At kasabay nya, nagbabalik naman si B. This time. Parang seryoso na sya. Kaya lang nasaktan siguro yata talaga ako sa nasabi nya kaya di ko maibalik yung dating feelings ko sa kanya. Nung nanghingi sya ng second chance, wala akong sinabi. Pero sa loob ko, ayaw ko na talaga.
May kaibigan din pala ako, sobrang ka-close ko. Yung komportable akong kasama sya. Kaklase ko din sya. So bale, halos araw-araw kami magkasama. Magbabarkada kasi kami. Marami. Close kaming lahat sa isa't isa. At sa kasagsagan ng pagkagusto ko noon kay B, nag-confess sakin itong si friend. Ok lang naman sa kanya na may love life ako. Eto ata ang tinatawag na friendzone. Haha. Mas gusto kong magkaibigan kami ni friend kesa sa mas malalim pa na state. Di ako naiilang sa kanya simula nung umamin sya. Pero sa ngayon, gusto ko talagang friends lang kami. At walang nagbago sa pakikitungo namin sa isa't isa. Minsan nare-realize ko, sa lahat ng mga lalakeng yun. Etong si friend talaga ang makakaintindi saken, yung kaya ako irespeto, lahat-lahat. Kaya lang di ko alam kung bakit. Kung sino pang malapit, sya pa etong iniignore ko. Minsan naiisip ko rin na, kung magboboyfriend ako, si friend na lang. KAYA LANG, gusto sya ng kaibigan kong babae.
NGAYON, NAIINIS AKO SA SARILI KO! Kung pwede lang ibalik ang oras, na tuwing may lalapit at magpaparamdam sa akin, magtatatakbo ako. Feeling ko paasa ko. Napaka-walang kwenta kong babae. sad
Sana wala na lang akong love life. Pero kung makakaharap ko lang ang sarili ko, sasampalin ko sarili ko at sasabihing, "Ate! Ikaw na talaga! Ikaw na ikaw na! Buti nga ikaw may dumarating e, arte-arte mo pa!" Alam ko kung may makakabasa man neto, ganon din reaksyon niyo. Pero ewan. Di ko maintindihan sarili ko. Ayoko na mag-boyfriend kahit kelan. xd HAHA!
Biro man, pero minsan naiisip ko, tomboy ba ako? HAHAHA. May mga crushes akong babae pero di ko naman sila talaga gustung-gusto. Tanga lang talaga ako.
THE END. Nobela.
First time ko magkaroon ng boyfriend na SERYOSO sa internet. Pero nagkita na kami sa convention. Kalaro ko sya sa isang online game. We lasted for two months. Pero di kami nagkita nung panahong kami pa. Nakipagbreak ako 2 days after my birthday. Napansin ko kasi na parang nanlalamig sya. Parang ganito.
First day: "I love love love love you so much! Ingat ka. Tawagan kita later!"
First week: "I love you. Ingat ka. Text kita later."
First month: "Ingat ka. Text kita later."
Second month: "Ingat."
Parang ganyan. Pero di exactly ganyan. So yun. Pangalanan nating "A". One year bago ako nakamove-on. Kasi nga sya yung una kong sineryoso. Nagka-gf sya 9 months after ng break-up namin. Masakit. SOBRA. At sinabi nya na mahal pa nya ako kahit may gf na sya. Kaya lang ayoko na talaga. Tinanggap ko na lang yung sakit.
July... May na-meet akong new guy. Barkada ng mga barkada ko. Pangalanan nating "B". So nagkatext kami. MU... Then, nanliligaw na nga sya. Then may isang conversation na dumurog sa puso ko.
Barkada ko: Kumusta na kayo?
B: Nagdadalawang isip nga ko e
Barkada ko: Hala. Bakit naman?
B: Daming babae sa paligid ko wahaha (may tawa pa talaga putek)
TUNG-UNU! Parang nag-shutdown yung puso ko. Kasi feeling ko masyado akong nagpadala. Siya yung unang nakahawak sa kamay ko. And I treasure that. Malaking factor talaga sa buhay ko yun bilang isang conservative na babae. Tapos biglang ganon. Di pala sya seryoso?
May dumating na isang guy. Nakatext ko sa clan ng online game. Sobrang sweet nya at nahulog ako. Pangalanan nating "C". Kakaiba talaga siya. Sobrang sweet nya. Yun ata talaga ang kahinaan ko. Yung naiiisip ko na parang, etong taong to, di ako iiwan neto. Then nung may get-together ang grupo namin sa online game (every month kasi may EB talaga kami), sinama namin sya kahit di namin sya kagrupo. Sinama namin para magkita na rin kame. That time kasi, kami na ni C.
Nung araw na yun, syempre mag-boyfriend kami. Hinahawakan nya kamay ko, niyayakap nya ko. Pero naiilang ako. gonk Dun ko na-realize na, di pa talaga ako ready sa relationship. Di talaga ako komportable. So a day after nung EB, nakipagkita ako and I decided to break up with him.
One day before ako nakipagbreak, yun nga yung araw na pauwi pa lang ako galing EB, nagsimba ako. Parang nag-aabang ako ng message kay Lord kung ano ba gagawin ko. Di ko mai-connect yung homily sa situation ko xd Kaya siguro sinasabi ni Lord na kaya ko i-solve to mag-isa haha. So yun.
Ngayon, alam kong di pa talaga ako ready. Kasi nga ganon yung nararamdaman ko. Ngayon meron na namang dumating, si "D". Siya yung pinagkuwentuhan ko tungkol sa nararamdaman ko kay C kung bakit ako nakipagbreak. Sa kanya ko nilabas na di talaga ako komportable sa ganon. Naiintindihan naman nya at natuwa pa sya saken kasi daw ang cute, di daw ako sanay sa pakikipag-boyfriend. Mabait sya. At masaya kausap. Kaya lang ayoko pa talaga. Di ko alam kung kailan ako magiging ready. Feeling ko nga after ko gum-raduate ayoko pa rin. Naiilang talaga ako. Nasanay siguro ako sa first serious boyfriend ko na sa internet lang, text, tawag, ganon. Kaya di ako sanay na in person. Sabi ni D, hihintayin nya ako hanggang maging ready ako. At kahit sa malayo sya nakatira, gagawa daw sya ng paraan. Sa North kasi sya, ako South.
At kasabay nya, nagbabalik naman si B. This time. Parang seryoso na sya. Kaya lang nasaktan siguro yata talaga ako sa nasabi nya kaya di ko maibalik yung dating feelings ko sa kanya. Nung nanghingi sya ng second chance, wala akong sinabi. Pero sa loob ko, ayaw ko na talaga.
May kaibigan din pala ako, sobrang ka-close ko. Yung komportable akong kasama sya. Kaklase ko din sya. So bale, halos araw-araw kami magkasama. Magbabarkada kasi kami. Marami. Close kaming lahat sa isa't isa. At sa kasagsagan ng pagkagusto ko noon kay B, nag-confess sakin itong si friend. Ok lang naman sa kanya na may love life ako. Eto ata ang tinatawag na friendzone. Haha. Mas gusto kong magkaibigan kami ni friend kesa sa mas malalim pa na state. Di ako naiilang sa kanya simula nung umamin sya. Pero sa ngayon, gusto ko talagang friends lang kami. At walang nagbago sa pakikitungo namin sa isa't isa. Minsan nare-realize ko, sa lahat ng mga lalakeng yun. Etong si friend talaga ang makakaintindi saken, yung kaya ako irespeto, lahat-lahat. Kaya lang di ko alam kung bakit. Kung sino pang malapit, sya pa etong iniignore ko. Minsan naiisip ko rin na, kung magboboyfriend ako, si friend na lang. KAYA LANG, gusto sya ng kaibigan kong babae.
NGAYON, NAIINIS AKO SA SARILI KO! Kung pwede lang ibalik ang oras, na tuwing may lalapit at magpaparamdam sa akin, magtatatakbo ako. Feeling ko paasa ko. Napaka-walang kwenta kong babae. sad
Sana wala na lang akong love life. Pero kung makakaharap ko lang ang sarili ko, sasampalin ko sarili ko at sasabihing, "Ate! Ikaw na talaga! Ikaw na ikaw na! Buti nga ikaw may dumarating e, arte-arte mo pa!" Alam ko kung may makakabasa man neto, ganon din reaksyon niyo. Pero ewan. Di ko maintindihan sarili ko. Ayoko na mag-boyfriend kahit kelan. xd HAHA!
Biro man, pero minsan naiisip ko, tomboy ba ako? HAHAHA. May mga crushes akong babae pero di ko naman sila talaga gustung-gusto. Tanga lang talaga ako.
THE END. Nobela.
Kahit na may warning sign, inignore ko lang un at tinapos ko 'to. HAHA. xd
First of all, na-miss kita Ate Ali!!!!! emotion_hug
Second, Hahaha! Ang sarap sapakin ni B. twisted Okay lang yan Ate. Hindi ka naman paasa eh. Sadyang hindi pa dumarating si Mr. Right. Si friend, sila guys A, B, C and D, baka hindi nga sila para sa'yo o kaya isa sa kanila, siya na talaga. Sabi nga ng mommy ko. Pag nakaharap mo na si Mr. Right, tapos friends na kayo or best friends, papasok na lang daw sa isip mo, "Ah, siya na nga 'to. Siya na ang makakasama ko habang buhay at matagal kong hinihintay." Maybe the same thing will happen to you. He'll come on the right time, at the right place and will be with you in the right relationship. Kung baga, baka friend mo lang cya, or wala pa siya sa tabi mo. Hintay ka lang ng konti Ate, darating din siya. wink emotion_bigheart
