Dear Diary,
In my dream last night, Nagyaya ako, hindi kayo pumunta, tapos nagulat ako... bigla kayong dumating wearing my favorite color WHITE shirt... "wow! color coding!" napaluha ako I tried to hug you guys, but I can't tapos umiyak kayo, naiyak din ako 'coz I saw myself na nakahiga sa kabaong... buti nalang pala namatay ako noh? at least, naging kumpleto tayo, kahit anino nalang ako mahirap kasi kayo pag sama-samahin nung buhay pa'ko...
I've receive this text from my long lost friend... (inedited ko ang color; yan kasi gusto ko noon pa... pag namatay ako gusto ko naka all white lahat )
Hindi talaga kumpleto ang buhay kapag walang kaibigan, kaya ako?! kahit minsan dumadating sa panahon na nagkakatampuhan, I still treasure them, alalahanin ko lang yung moments na masaya kami kahit bato puso ko sa galit nagiging mamon sa lambot... then I realized... normal lang naman sa magkaibigan ang:
selosan... "nag karoon ka lang ng bagong kaibigan kinalimutan mo na'ko"
tampuhan... "inasahan ko panamang pupunta ka sa birthday ko" kung minsan umaabot pa sa
inlaban... "oh yes! kaibigan mo lang ako! kaibigan.. mo lang... ako!... and I'm so s2pid of falling inlove with my bestfriend!!"
Maaring minsan hindi nakikita ng friend mo ang effort na ginagawa mo mapasaya lang sya, or hindi mo nakikita ang effort nya mapasaya kalang, Maaari 'din na magkaibigan nga kayo pero hindi sapat ang pinag samahan nyo para pagkatiwalaan ang isa't-isa... or akala mo kaibigan mo sila, yun pala ginagamit kalang sa pangangailangan nila... pero ang alam ko...
A true friend...
- will be there for you no matter what
- will listen to you if you have a problem
- will care for you
- offer you gum but not cigarettes
- helps you to walk away from a fight but not to start a fight
- will let you to cry on their shoulder and hug you to comfort you
- will never judge you
- will have your back when you get in trouble
- is hard to find
- will be there to the end
Kaya dumating sa point na mas mahal ko pa mga kaibigan ko kesa sa family ko, dahil sila ang naka appreciate ng pagiging creative ko, and they accept me as what I am, and still think of ways not to let me fall...
In my dream last night, Nagyaya ako, hindi kayo pumunta, tapos nagulat ako... bigla kayong dumating wearing my favorite color WHITE shirt... "wow! color coding!" napaluha ako I tried to hug you guys, but I can't tapos umiyak kayo, naiyak din ako 'coz I saw myself na nakahiga sa kabaong... buti nalang pala namatay ako noh? at least, naging kumpleto tayo, kahit anino nalang ako mahirap kasi kayo pag sama-samahin nung buhay pa'ko...
I've receive this text from my long lost friend... (inedited ko ang color; yan kasi gusto ko noon pa... pag namatay ako gusto ko naka all white lahat )
Hindi talaga kumpleto ang buhay kapag walang kaibigan, kaya ako?! kahit minsan dumadating sa panahon na nagkakatampuhan, I still treasure them, alalahanin ko lang yung moments na masaya kami kahit bato puso ko sa galit nagiging mamon sa lambot... then I realized... normal lang naman sa magkaibigan ang:
selosan... "nag karoon ka lang ng bagong kaibigan kinalimutan mo na'ko"
tampuhan... "inasahan ko panamang pupunta ka sa birthday ko" kung minsan umaabot pa sa
inlaban... "oh yes! kaibigan mo lang ako! kaibigan.. mo lang... ako!... and I'm so s2pid of falling inlove with my bestfriend!!"
Maaring minsan hindi nakikita ng friend mo ang effort na ginagawa mo mapasaya lang sya, or hindi mo nakikita ang effort nya mapasaya kalang, Maaari 'din na magkaibigan nga kayo pero hindi sapat ang pinag samahan nyo para pagkatiwalaan ang isa't-isa... or akala mo kaibigan mo sila, yun pala ginagamit kalang sa pangangailangan nila... pero ang alam ko...
A true friend...
- will be there for you no matter what
- will listen to you if you have a problem
- will care for you
- offer you gum but not cigarettes
- helps you to walk away from a fight but not to start a fight
- will let you to cry on their shoulder and hug you to comfort you
- will never judge you
- will have your back when you get in trouble
- is hard to find
- will be there to the end
Kaya dumating sa point na mas mahal ko pa mga kaibigan ko kesa sa family ko, dahil sila ang naka appreciate ng pagiging creative ko, and they accept me as what I am, and still think of ways not to let me fall...